دسته: زبان و ادبیات فارسی
حجم فایل: 19 کیلوبایت
تعداد صفحه: 7
چکیده:
كمال‌الدین ابوالعطا محمود بن علی بن محمود مرشدی كرمانی، عارف بزرگ و شاعر استاد ایران در قرن هشتم هجری است.
خواجو در پایان مثنوی گل و نوروز، ولادت خود را در بیستم ماه ذوالحجة سال 689 هجری قمری ذكر كرده است. او كه از بزرگ‌زادگان كرمان بود، دوران كودكی را در همان جا گذراند و بعدها به سفرهای طولانی خود به حجاز و شام و بیت‌المقدس و عراق عجم و عراق عرب و مصر و فارس و بعضی از بنادر خلیج فارس پرداخت و در این سفرها توشه‌ها از دانش و تحقیق اندوخت. در پایان سفرهای حجاز و شام و عراق عرب چند گاهی در بغداد باقی ماند و در سال 732 مثنوی « همای و همایون» را به نام سلطان ابوسعید و وزیرش غیاث‌الدین به انجام رسانید. چون در سال 736 به ایران مراجعت كرد سلطان ابوسعید درگذشته بود و خواجو كه « سلطانیة» بی‌سلطان را لایق اقامت نمی‌دانست راه اصفهان در پیش گرفت و پس از چندی اقامت از آنجا به كرمان و فارس در پناه خاندان اینجو رفت و علی‌الخصوص در دور سلطنت شاه شیخ ابواسحاق در ظل عنایت او به رفاه گذرانید، در حالی كه رقیب او امیر مبارزالدین را نیز مدح می‌گفت، و بر همین منوال زیست تا در سال 750 هجری قمری بدرود حیات گفت. گور او در تنگ الله اكبر شیراز، نزدیك دروازة قرآن واقع است.
نمای دیوار حیاط ساختمان آپارتمان 4 طبقه روی پیلوت - 667