دسته: فقه و حقوق اسلامی
حجم فایل: 38 کیلوبایت
تعداد صفحه: 13
چکیده:
«ونفس وما سویها فالهمها فجورها وتقویها قدافلح من زكیها و قد خاب من دسیها» (شمس: 7 – 10)
از آیات استفاده مىشود كه فلاح انسان در گرو تزكیه نفس است و «فلاح» همان سعادت و كمال نفس انسانى است; از این نظر كه موجب رستگارى و رها شدن انسان از گرفتاریهاست. از آن نظر كه موجب دستیابى به خواستههاست «فوز» و از نظر اینكه مطلوب ذاتى است «سعادت» نامیده مىشود.
ارتباط بین اعمال نیك و سعادت نفس
تا آنجا كه از آیات و روایات به دست مىآید، رابطه بین تزكیه و فلاح یا بین ارزشهاى اخلاقى، سعادت حقیقى و كمال نهایى انسان تنها یك رابطه قراردادى محض نیست، بلكه خداى متعال روابط على و معلولى را به طور تكوینى، جعل كرده و این امر غیراز قرارداد اعتبارى محض است. خداوند معلولها را به دنبال علتبه وجود مىآورد و علتها وسایطى براى تحقق آنها هستند. این رابطه را خود او ایجاد كرده است. ولى معناى این سخن وجود سنخیتبین علت و معلول و بین وسیله و ذىالوسیله است، نه اینكه صرف قرارداد بدون ارتباط واقعى باشد.
نمای دیوار حیاط ساختمان آپارتمان 4 طبقه روی پیلوت - 667