دسته: علوم اجتماعی
حجم فایل: 16 کیلوبایت
تعداد صفحه: 12
خوشرویى و خوشخویى
شاید گیراتر از «حسن خلق»، واژهاى نباشد كه ترسیم كننده روحىزلال و طبعى بلند و رفتارى جاذبهدار باشد. چیزى كه عنوان برجستهرفتار یك مسلمان است و معیار كمال ایمان یك مؤمن، آنگونه كهرسول خدا (ص) نیز، به این فضیلت متعالى آراسته بود.
بخشى از اخلاق نیكو، در «خوشرویى» متجلى است، بخشى در«خوشخویى» و بخشى هم در «خوشگویى». و چه خوش است كه به اینسه «خوش» مبارك و مقدس، بپردازیم و از آنها كلیدى براى گشودنقلعه دلها و عاملى براى تحكیم رابطهها بسازیم.
خوشرویى
در مواجهه دو نفر با یكدیگر، پیش از هر سخن و عمل، دوصورت با هم روبهرو مىشود. مواجهه دو انسان با هم و كیفیت اینرویارویى چهرهها، نقش عمده در نحوه گفتار و رفتار دارد و رمزگشایش قفل دلهاست.
«خوشرویى»، هم در نگاه مطرح است، هم در لبخند.
هم در گفتار آشكار مىشود، هم در رفتار.
چه بسا رابطهها و دوستیهایى كه با «ترشرویى» و «اخم كردن» و«عبوس شدن» به هم خورده است. از سوى دیگر مبدا بسیارى از آشناییهاهم یك «تبسم» بوده است.
وقتى با چهره شكفته و باز با كسى روبهرو مىشوید، در واقع كلیدمحبت و دوستى را به دست او دادهاید. برعكس، چهره اخمو وابروهاى گرهخورده و صورت درهم و بسته، دریچه ارتباط وصمیمیت را مىبندد.
اگر این خوشرویى و خندهرویى با نیت پاك و الهى انجام گیرد، علاوه بر تاثیر محبتآفرین، «حسنه» و «عبادت» به حساب مىآید.
از امام باقر (ع) سخن بیاوریم كه فرمود:
«تبسم الرجل فى وجه اخیه حسنة»; (1).
لبخند انسان به چهره برادر دینىاش «حسنه» است!
تبسم، مبدا بسیارى از آشناییها و زداینده بسیارى از غمها وكدورتهاست. شگفت از كسانى است كه از این كار بىزحمت و رنج وخرج، كه بركات فراوان دارد، طفره مىروند و به سختى حاضرند«گلخنده» مسرت را بر لبان خود و چهره دیگران بیافرینند.
نمای دیوار حیاط ساختمان آپارتمان 4 طبقه روی پیلوت - 667