آشكارا باید پذیرفت كه برق و چگونگی ورود آن به ایران در گامهای نخست، از زمینه های مهم اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی برشمرده نمی شد و داده ها و اطلاعات مربوط به آن با دقت دنبال نمی شد. این روند شاید بدین خاطر بوده كه برق یك پدیده صنعتی پیچیده، خطرناك و سرمایه بر بود و آینده روشنی نیز برای آن پیش بینی نمی شد. به همین خاطر میزان اثرپذیری آن نیز در سطح جامعه ناشناخته بود و هرگز نتوانست باتلگراف كه چند دهه پیش از آن به پهنه كشور گام نهاد رقابت كند و از اهمیت سیاسی برخوردار شود. سیاست مردان سرمایه دار و سرمایه گذار دوران قاجار را یا به خود جلب نكرد و یا آن یكی دو نفری نیز كه بدان پرداختند، در میانه راه بدان پشت كردند (ماجرای دریافت امتیاز نامه برق و . توسط مشیرالسلطنه) از دیگر سو بیگانگان نیز گرایشی راكه برای بهره گیری و مدیریت (امنیتی- اطلاعاتی) خطوط تلگراف سرتاسری در كشور از خود نشان می دادند، در این باره نشان ندادند و مقامات نیز برای برپایی و مدیریت آن سر و دست نشكستند. در نتیجه مسایل مربوط به برق به سكوت یا با بی اعتنایی روبرو بود.
نمای دیوار حیاط ساختمان آپارتمان 4 طبقه روی پیلوت - 667